1- باب مَا
تَقَعُ فِيهِ
الشُّفْعَةِ
1. Şuf'a Hakkının
Bulunduğu Yerler
حَدَّثَنَا
يَحْيَى،
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنِ ابْنِ
شِهَابٍ،
عَنْ سَعِيدِ
بْنِ
الْمُسَيَّبِ،
وَعَنْ أبِي
سَلَمَةَ
بْنِ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ عَوْفٍ :
أَنَّ
رَسُولَ
اللَّهِ r قَضَى
بِالشُّفْعَةِ
فِيمَا لَمْ
يُقْسَمْ
بَيْنَ
الشُّرَكَاءِ،
فَإِذَا
وَقَعَتِ الْحُدُودُ
بَيْنَهُمْ،
فَلاَ
شُفْعَةَ
فِيهِ(174).
قَالَ
مَالِكٌ :
وَعَلَى
ذَلِكَ
السُّنَّةُ الَّتِي
لاَ
اخْتِلاَفَ
فِيهَا
عِنْدَنَا.
Abdurrahman b.
Avfın oğlu Ebu Seleme'den: Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem ortaklar arasında
taksim edilebilen müşterek mallarda şuf'a olduğuna hükmetti. Ortaklar arasında
sınırın bulunduğu yerlerde şufa hakkı yoktur.
İbn Abdilber der
ki: Çoğu Muvatta ravileri Malik'ten ve başkaları mürsel olarak rivayet
etmişlerdir.
İmam Malik der ki:
Bizde amel ittifakla böyledir.